نکات مهمی که باید قبل از ثبت دامنه بدانید!

اگر تابه‌حال یک نام دامنه ثبت کرده باشید، حتماً می‌دانید که برای خرید دامنه اصطلاحات و قوانین زیادی وجود دارد؛ البته این اصطلاحات و قوانین بین‌المللی هستند و شامل همه مردم دنیاست پس نگران نباشید شما تنها نیستید! روزانه هزاران نام دامنه در اینترنت ثبت می‌شوند؛ اما قوانین نام دامنه و اختیارات شما در مورد کاراکترهای انتخابی اغلب به چشم نمی‌آیند؛ مثلاً آیا نام دامنه می‌تواند از اعداد تشکیل شود؟ خط فاصله چطور؟ و یا نمادها؟ و چرا برخی از نام دامنه‌ها نقطه ‌دارند؟

در این مقاله، پاسخ همه این سؤال‌ها را می‌دهیم و همه اطلاعاتی که باید در هنگام ثبت یک نام دامنه در نظر بگیرید را بیان می‌کنیم تا آگاهانه و هوشمندانه یک نام دامنه منحصربه‌فرد ثبت کنید.

قوانین انتخاب نام دامنه چیست؟

در هنگام انتخاب نام دامنه، ممنوعیت‌هایی وجود دارد که همه باید رعایت کنند:

آنچه مجاز است:

اعداد

نام دامنه می‌تواند کاراکتر عددی داشته باشد؛ اما معمولاً کمتر استفاده می‌شود؛ چرا که بر روی درک بازدیدکننده از نام دامنه و موضوع سایت تأثیر منفی دارد. داشتن یک نام که از اعداد تشکیل شده است می‌تواند مانند یک مانع برای کاربران تلقی شود برای اینکه کاربران نمی‌‌توانند تشخیص دهند که نام دامنه از کاراکتر عددی استفاده می‌کند یا باید عدد را با کاراکتر حروفی بنویسد! مثلاً اگر به‌جای «۴» از «چهار» استفاده کنید و در صورت نیاز نام دامنه را برای یک کاربر بخوانید، او نمی‌داند کدام گزینه را تایپ کند! البته استثناهایی وجود دارد که کاراکتر عددی متداول‌تر است و درنتیجه سو تفاهمی ایجاد نمی‌کند مثلاً B٢B یا MP٤ که معمولاً به همین صورت نوشته، خوانده و درک می‌شوند.

البته اگر بخواهید یک نام دامنه ثبت کنید که از اعداد استفاده می‌کند، یک می‌توانید هر دو نسخه نام دامنه دلخواهتان را ثبت کنید؛ یک دامنه که از کاراکتر حرفی استفاده می‌کند و دیگری کاراکتر عددی دارد. در این صورت باید نام دامنه دوم را به نام دامنه اول یا اصلی ریدایرکت کنید. فقط یادتان باشد که قبل از ثبت‌ دامنه چک کنید که هر دو نام دامنه در دسترس هستند؛ مثلاً، اگر نام کسب‌وکار و یا برندتان «Metallic Seven» است، می‌توانید هم نام دامنه metallicseven.com و هم نام دامنه metallic٧.com را ثبت کنید و دومی را به اولی ریدایرکت کنید. در این صورت احتمال از دست دادن هر نوع ترافیک احتمالی را به حداقل می‌رسانید.

خط تیره

نام دامنه‌ای که خط تیره داشته باشد مجاز است؛ اما به دلیل اینکه پیچیدگی اضافه برای بازدیدکننده سایت ایجاد می‌کند، از اعداد هم غیرمتداول‌تر است؛ مثلاً تلفظ نام “One for All” و “One-for-All” دو چیز کاملاً متفاوت هستند و خط تیره باعث می‌شود تعدادی از مخاطبتان را از دست بدهید چراکه هرگز سایت شما را پیدا نمی‌کنند. در هر سناریویی، بهتر است از خط تیره استفاده نکنید و نام‌های جایگزین پیدا کنید.

آنچه مجاز نیست:

نقطه

نام دامنه‌ای که نقطه دارد، ثبت نمی‌شود؛ اما در سایت‌هایی که از نام دامنه فرعی استفاده می‌کنند، نقطه قابل‌استفاده است. برای همین است که برخی از سایت‌ها ساختار URL مانند subdomain.domainname.com دارند. دامنه فرعی برای محتوایی استفاده می‌شود که از سایت اصلی جداست اما در میزبانی سایت اصلی قرار دارد. یک نمونه متداول دامنه فرعی برای بلاگ وب‌سایت‌ است که معمولاً فرمت blog.domainname.com را استفاده می‌کند وگرنه نام دامنه اصلی نقطه ندارد.

نمادها، فاصله و زیرخط

اعداد و خط تیره تنها نمادی هستند که در نام دامنه مجاز هستند و فاصله و زیرخط به همراه نمادهای زیر مجاز نیستند:

! @ # $ % ^ & * ( ) ; : , ? / \ = + < >

حروف بزرگ

نام دامنه نسبت به کوچک و بزرگ بودن حروف حساس نیست که یعنی استفاده از کاراکترهای کوچک و بزرگ تفاوتی ایجاد نمی‌کند. تایپ کردن نام یک دامنه که همه حروفش بزرگ هستند شمارا به همان آدرسی هدایت می‌کند که با تایپ نامش با حروف کوچک می‌روید. پس نمی‌توانید یک نام دامنه ثبت کنید که فقط از حروف بزرگ استفاده می‌کند برای اینکه فرم کوچک و بزرگ، یک کاراکتر محسوب می‌شوند.

بیش از ۶۳ کاراکتر

نام دامنه فقط می‌تواند تا ۶۳ کاراکتر داشته باشد که البته شامل protocol identifier یا (https://) نیست و پسوند دامنه مانند.com یا.org را هم شامل نمی‌شود. محدودیت کاراکتر فقط منحصر به نام دامنه است که بین دونقطه قرار می‌گیرد که گاهی لیبل هم نامیده می‌شود. البته بهتر است هرگز نام دامنه را تا این اندازه طولانی نکنید چراکه برای کاربرهای اینترنت سخت می‌شود تا نام دامنه را یاد بگیرند، تایپ کنند و وارد سایت شما شوند.

نکات پیشنهادی

• طول نام دامنه: نام دامنه کوتاه‌تر مزیت تقویت قابلیت دسترسی را دارد چراکه به‌آسانی تایپ می‌شود و به خاطر هم سپرده می‌شود.
• سختی نام دامنه: نام دامنه‌ ساده‌تر معمولاً بهترین انتخاب است چراکه برای کاربر بسیار راحت‌تر است که یک نام ساده را تایپ کند، به یاد داشته باشد و خیلی هم توانایی تلفظ نیاز نداشته باشد. مثلاً، سایتی که زبان خارجی آموزش می‌دهد و نام دامنه com را انتخاب کرده است، کار را برای کاربرها سخت‌تر کرده است برای اینکه کلمه انتخابی تلفظ سختی دارد.
• استفاده از نام برندها: استفاده از ترید مارک یا عبارت برند شده در نام دامنه می‌تواند برایتان دردسر ایجاد کند و شاید حتی به‌عنوان مجرم سایبری شناخته شوید برای اینکه معمولاً استفاده از ترید مارک دیگران برای سوءاستفاده از اعتبار یک برند معروف است یا مقاصد غیرقانونی دارد!
• قابلیت برند شدن: انتخاب بین یک نام که قابلیت برند شدن دارد با نامی که مشروح است تصمیم مهمی است برای اینکه تأثیر زیادی روی قابلیت کشف شدن نام دامنه‌تان در وب دارد. پس حتماً قبل از ثبت ‌نام دامنه خوب فکر کنید که آیا می‌خواهید نامی انتخاب کنید که تبدیل به برند شود یا نامی می‌خواهید که موضوع سایت را به‌وضوح اعلام کند.

WHOIS چیست؟

هو ایز یک دیتابیس اینترنتی است که اطلاعات نام‌های دامنه را حفظ می‌کند که شامل نام سرور مرتبط به نام دامنه، شرکت ثبت‌کننده نام دامنه و اطلاعات تماس ادمین دامنه است. با انجام یک جستجو در WHOIS می‌توانید متوجه شوید که نام دامنه چه زمانی و توسط چه کسی ثبت ‌شده بود، اطلاعات تماسش چیست، وب‌سایتش در کجا میزبانی می‌شود و تاریخ انقضای دامنه چه زمانی است.

Whois ابزاری است که اطلاعات نام دامنه موجود در دیتابیس WHOIS را جستجو می‌کند و معمولاً برای در دسترس بودن یا پیدا کردن مالک یک نام دامنه استفاده می‌شود.

دامنه سطح سوم چیست؟

دامنه سطح سوم بخشی از نام دامنه است که در سمت چپ نقطه دامنه سطح دوم یا SLD قرار می‌گیرد و به‌عنوان اکستنشن دامنه در نظر گرفته می‌شود. مثلاً،.CO.UK یک دامنه سطح دوم کشوری است (ccSLD) که زیر UK. که دامنه سطح اول کشوری است (ccTLD) قرار می‌گیرد. در آدرس Dynadot.CO.UK، دامنه سطح سوم، عبارت dynadot است.

توجه داشته باشید که دامنه سطح سوم با دامنه فرعی فرق دارد!

دامنه IDN چیست؟

IDN نام دامنه‌ای است که به یک زبان خارجی نوشته شده انست مثلاً چینی، ژاپنی، روسی و حتی پارسی! IDN مخفف Internationalized Domain Names است که به معنی دامنه بین‌المللی است. این دامنه به کاربران سراسر دنیا اجازه می‌دهد تا نام دامنه و آدرس سایتشان را به زبان نیتیو یا اولشان بنویسند.

بیشتر نام دامنه‌های ثبت‌شده تابه‌حال به زبان ۲۶ کاراکتری انگلیسی یا لاتین نوشته شده‌اند که به نام ASCII شناخته می‌شود. دامنه IDN امکان استفاده از کاراکترهای غیر ASCII را در نام دامنه فراهم می‌کند. هنگامی‌که یک IDN ثبت می‌شود، کاراکترهای خارجی با استفاده از تعدادی الگوریتم در Punycode ثبت می‌شوند که درواقع نسخه ASCII از IDN است که مشکل استفاده زبان خارجی را در سیستم فعلی اینترنت حل می‌کند.

دامنه‌های Punycode از طریق پیش وند xn- شناسایی می‌شوند.

تفاوت Registrant، Registrar و Registry چیست؟

Registrant سازمان یا شخصی است که نام دامنه را ثبت می‌کند یعنی اگر شما فرم ثبت‌نام دامنه را پر کنید، registrant نام دامنه هستید.

registrar شرکتی است که درخواست ثبت‌نام دامنه‌تان را تحویل می‌گیرد و نام دامنه را برای شما در شرکت ثبت‌کننده اصلی رزرو می‌کند. مثلاً اگر از هاست ایران یک نام دامنه بخرید، registrar، شرکت هاست ایران است.

در روند ثبت یک نام دامنه سؤال می‌شود که نام شرکت registrar و اطلاعات تماسش را اعلام کنید. سپس این شرکت اطلاعات را به دایرکتوری مرکزی ارسال می‌کند که registry نامیده می‌شود. این سازمان اطلاعات شمارا در دیتابیس اصلی وارد می‌کند تا سایر کامپیوترهای موجود در اینترنت بتوانند اطلاعات لازم را برای پیدا کردن سایتتان داشته باشند.

کلام آخر

با خواندن این مقاله، می‌توانید با اعتمادبه‌نفس به ثبت‌نام دامنه دلخواهتان بپردازید و هرگز پشیمان نشوید برای اینکه می‌دانید چه چیزی مجاز است، چه چیزی ممنوع است و کاملاً هم درک می‌کنید که در صورت لزوم چگونه از کاراکترهایی مانند اعداد استفاده کنید. فرقی هم نمی‌کند که نام دامنه را برای کسب‌وکارتان می‌خواهید یا قصد سرمایه‌گذاری روی چند نام دامنه منحصربه‌فرد و دیزاینر دارید، درهرحال از اصطلاحات سر درمی‌آورید و روال کار را هم می‌شناسید.